آنچه خود داشت زبیگانه تمنا می‌کرد

اتفاقات این روز‌های ورزش به ویژه در فوتبال نشان می‌دهد به بیراهه رفتیم.
از موضوع کی روش، برانکو و دنیزلی بگیر تا همین استراماچونی
رفتار شناسی سرمربیان خارجی حکایت از این دارد که از ما بهتران به خوبی بزنگاه‌های ورزشی را می‌شناسند و از آن بهترین بهره را به نفع خودشان می‌برند.
قهر، فسخ یک طرفه قرارداد، خروج از کشور و دریافت پول‌های باد آورده، این‌ها ادبیات رفتاری مشترک مربیان خارجی شده که در خلاء مدیریت ورزشی بروز و ظهور می‌کند.
رصد ایرانی‌ها در خیلی از جا‌ها و از جمله ورزش نشان میدهد معادله قدرت حتی در جهان بدون ایرانی ناقص است به طور نمونه رضا مهماندوست (مربی ایرانی تیم جمهوری آذربایجان) چندین دوره عنوان بهترین مربی تکواندوی جهان را در کارنامه دارد، سام اصغری مربی منچستر سیتی، بهروز عطایی (قهرمانی والیبال جوانان جهان) و چه زیاد هستند ورزشکاران وطنی که نقطه قوت تیم‌های خارجی هستند
حالا میتوان از تکیه به نیرو‌های داخلی به عنوان رمز موفقیت یاد کرد چیزی که حافظ در سال‌هایی از آن یاد کرده که مدیریت به این شکل نبوده است
سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد
آنچه خود داشت زبیگانه تمنا می‌کرد

 غلامرضا منگلی
 خبرنگار تحریریه ورزشی خبرگزاری صدا و سیما