شهدای انقلاب

به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای کرمان ، دفتر انقلاب را که ورق میزنم روزهای شوروهیجان حماسه و قیام یک ملت مظلوم و ستمدیده علیه حاکم ظالم را به خوبی حس می‌کنم.

نقاش انقلاب

در این میان چه آنهایی که اکنون هستند واز نسل اول انقلابند و چه آنهایی که شهید شده اند ،هر کدام در پیروزی انقلاب اسلامی به نوعی مشارکت داشته‌اند اما سهم شهدا در این مسیر بیشتر است .
شهدایی که با خون خود درخت تنومند این انقلاب را آبیاری کردند، مثل شهید با قدرت که اگرچه کارگری ساده بود اما دلی دریا گونه داشت و اولین شهید راه انقلاب شد.
دیگری شهید توکلی زاده که دانش آموز بود اما شور انقلابی او حد و مرزی نداشت .
شهید اکبر مقیمی که در کوره پز خانه کار می کرد ،در برابر گلوله ایستاد و نشان داد که :
به دست آهن تفته کردن خمیر / به از دست بر سینه پیش امیر

یکی هم مثل شهید نامجو معلم بود ،اما او هم راهی را انتخاب کرد که دانش آموزان شهیدش آن را برگزیده بودند .

در این پیچ انقلاب هر کسی طبق وظیفه و تشخیص خود هدفش را مشخص کرده بود، اما آنچه که خاموش ناشدنی بود نور انقلاب و عزم بزرگ یک ملت بود و نقاش انقلاب این شهدا را چه زیبا یکی یکی انتخاب کرد واز میان ما برد.

شور انقلاب

بیداری انقلاب اسلامی خیلی زود از شهرهای بزرگ به کوچک و از آنجا به روستاها رسید و یکباره سراسر کشور را در بر گرفت .

روستا نشینانی که تا آن زمان امام را هم ندیده بودند و حتی برخی به مراکز استانها هم نرفته بودند اما گوش به فرمان ولی امر خود بودند وآنچه مشخص بود نشان از به ستوه آمدن آنها از ظلم و ستم ظالم بود.
به طوری که خیلی زود نه تنها مردان ، بلکه زنان و حتی نوجوانان هم پا به پای آنها در شکل‌گیری این حماسه مشارکت داشتند.

روستای جوشان نمونه ای از حماسه

روستای جوشان را همه می‌شناسند اما نه به انارهای دانه سیاهش ، بلکه به مردم فداکار ش .
از کوچه پس کوچه های جوشان که رد می شوم بر روی درب هرخانه این روزها عکسی است ، نه از شهدایشان که ان را ادای دین ووظیفه می دانند ، بلکه از شهید حاج قاسم سلیمانی که نشان از ادامه مسیرانها به راه سردار است .

به درب خانه ای قدیمی و بسیار ساده اما با صفا می رسم ،این خانه شهیده ای دارد که در مبارزات ستمشاهی جان خود را فدای انقلاب کرده است .

دختر شهید در حالی که سینه چای را می آورد عکس مادرش را نشان می دهد و می گوید : این شهید مادرم طلعت علی محمدی است که در ۲۹ دی ماه 1357 به دست ساواک به شهادت رسید.
شوهرش که خاطرات او را مرور می کند ، می گوید : اواز همان جوانی نسبت به مسائل مذهبی و دینی علاقه مند بود.
وقتی از جریان و دریای حرکت انقلابی مردم سراسر کشور با خبر شد او هم خود را به این دریای بزرگ پیوند زد.

با کوچکترین فرمان امام اوبر نامه ریزی می کرد ، زنان را جمع و به خیابان می برد واعتراضات خود را نشان می دادند.

حالا اگر چه آن زمان این روستای کم جمعیت ۴۰ خانوار بیشتر نداشت اما جمعیت اندک ودور بودن از مراکز نشان می دهد که او همت بالا و اندیشه و روح بزرگی داشته است .

راه روشن

خانم عسکری همرزم شهید می گوید، طلعت خانم علاقه عجیبی به امام داشت و همواره نوارهای امام را از هر راهی که بود به دست می‌آورد و بین مردم توزیع می‌کرد .
او راهی را برگزیده بود که هر کسی جرات انجام آن را نداشت به تنهایی برای این روستا کوه بود ، باور کنید در برخی مواقع ما از ترس قدرت بیرون آمدن هم نداشتیم اما بیان قوی و عزم محکم او، ما را آرام می کرد .

جوشان می جوشد

شیرزنی که آرام و قرار نداشت و همواره در صفحه اول مبارزه بود .
آن روز درگیری در روستا شدیدتر از قبل شده بود و تظاهرکنندگان به درب پاسگاه کوچک جوشان رسیده بودند و مأموران از ترس خودشان دائم تیراندازی می‌کردند .

خانم محمودی که در کنار شهید او را همراهی می کرد می گوید : اوضاع جوری بود که دایم تهدید می کردند ودر این هنگام ناگهان تیری به پیشانی طلعت خانم که همیشه در صف اول بود برخورد کرد و این زن شجاع پس از ۱۵ سال مبارزه در آغوش خاک غلطید .
باور کنید پس از ۴۱ سال هر بار که یاد او می افتم مانند این شیر زن دیگر ندیده ام .

میوه ای دیگر از این بوستان

شهید سید محمود سید رضایی کشاورز سخت کوش جوشانی هم در همین روستا شهید شد .
خانه او محل تجمع مبارزان و عاشقان انقلاب بود وشب نامه ها در انجا چاپ می شد .

زنش می گوید: شهید خودش را وقف انقلاب کرده بود، با روحیه ای عجیب مردم را جمع و تهییج می‌کرد .
سوادی نداشت اما مبارزی بزرگ و مبلغی پرشور برای این روستا شده بود.
پسرش می گوید: در یکی از شب ها او را به ژاندارمری روستا می برند و آنقدر او را شکنجه می‌دهند تا به شهادت می‌رسد .
آقای پورشیخ از مسئولان یادواره شهدای روستای جوشان می گوید، این روستای کوچک علاغم جمعیت کمی که دارد اما ۱۸ شهید تقدیم انقلاب اسلامی کرده است .

سبک و مکتب شهدا

از این شهدا در گوشه گوشه استان کرمان و کشور کم نداریم ، زمانی که نه دوربینی بود تا آنها را ببیند و ثبت کند و نه فضاهای مجازی امروزی تا در کمترین زمان جریان اطلاعات را به مخاطب برساند.
در دورترین نقاط ما شاهد شهادت افرادی بودیم که عاشقانه پای انقلاب خود ایستادند و آرام و بی صدا در آغوش خاک آرام گرفتند.
انها ادعا و منتی بر انقلاب نداشتند ، اما این شهادت ها نشان داد که خواسته یک ملت را نمی توان نادیده گرفت ، حتی اگر این ملت با دست خالی باشد.
حالا کوچه پس کوچه‌های خاکی امثال روستای جوشان ، صلابت مردمانش را فریاد می زند، و سبک زندگی آنها سرمایه معنوی بزرگی برای انقلاب و نسل کنونی کشور است.
این روزها که به گلزار شهدای کرمان می روم تاریخچه انقلاب را بهتر می بینم ،از میان قبور شهدا که رد میشوم در گوشه ای شهدای انقلاب آرام گرفته‌اند.
در کنارآنها شهدای مبارزه با منافقین / شهدای دفاع مقدس / شهدای مبارزه با مواد مخدر /شهدای مبارزه با تروریسم /شهدای مدافع حرم و حالا شهید راه مقاومت حاج قاسم سلیمانی که نگین شهدای اینجا شده است اینجا مکتب حاج قاسم زنده است و تا ظالم و ستم باشد مبارزه نیز ادامه دارد .

نویسنده : سید امان الله احمدی زاده