روایت زندگی اولین شهید فتنه ۱۴۰۱

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، سوم مهر پارسال در بحبوبه‌ی اغتشاشات و ناآرامی‌های تهران خبری تلخ مخابره شد؛ بسیجی حسین تقی پور مورد حمله آشوبگران قرار گرفت و جان خود را فدای امنیت میهن کرد.

ماجرا از این قرار بود که تعدادی از آشوبگران به این شهید حمله کرده و ضربات زیادی به سر او وارد کردند؛ حسین را به بیمارستان بقیه الله بردند، اما بر اثر شدت جراحت به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

او امروز در کنار ما نیست، اما رفت تا ایران بماند و امنیت مردم حفظ شود؛ این شهید بزرگوار در خانواده‌ای متدین و سنتی و پایبند به آرمان‌های اصول اسلام و انقلاب، متولد شد و رشد یافت.

غیرت و تعصب جز همیشگی و جدانشدنی مردان آذری است و شهید تقی پور هم از این قاعده مستثنی نبود. از کودکی با قرآن آشنا شد و پیروی از سیره اهل بیت را در دستورکار زندگی خود قرار داد.

امام حسینی بود و حضوری فعال در هیئات و دسته‌های عزاداری داشت. هرکس که او را می‌شناخت به مهربانی و عطوفت حسین اذعان می‌کند؛ از دوست و آشنا گرفته تا همکار و همسایه. همگان از اخلاق نیکوی این شهید به نیکی یاد می‌کنند.

حسین تنها ۴۳ سال زندگی کرد، اما برای همیشه ماندگار شد چرا که در مکتب حسین (ع) رشد کرد و در این راه نیز به سید و سالار شهیدان پیوست.

او در یک خانه استیجاری ۵۰ متری به همراه همسر و پسرش در اسلامشهر سکونت داشت و ساده زیستی مرامش بود. کارگری می‌کرد و در عین حال به عضویت بسیج درآمده بود.

عشق به شهادت در حسین متبلور بود و دوست داشت به سوریه اعزام و در دفاع از حرم شهید شود، اما این امر محقق نشد.

۱۹ سال زندگی مشترک داشت و امروز از او پسری ۱۷ ساله به یادگار مانده که پیرو راه پدرش است و به حسین افتخار می‌کند.

همسر و پسر این شهید در مصاحبه‌های خود عنوان کرده اند که حسین آرزویی بزرگتر از شهادت نداشت و آخر هم به آرزوی خود رسید.